Lubię myśleć, że jestem dość łagodną osobą, ale jest jedna rzecz, której po prostu nie mogę znieść: „phubbing”. Jeśli nie wiesz, co to oznacza, pojawia się, gdy ktoś cię nie obdarza swoim telefonem komórkowym. Drażniące, prawda? Według nowych badań wydaje się, że moja nienawiść do tego fenomenu XXI wieku nie jest nierozsądna.
Badacze ujawniają, że bycie „podporządkowanym” może negatywnie wpłynąć na nasze poczucie przynależności, co może prowadzić do zmniejszenia zadowolenia z relacji z obrażającym „phubberiem”.
Jeśli kiedykolwiek zostałeś sfabrykowany, odkrycia te nie będą zaskoczeniem.
Jeśli nie jesteś pewien, że padłeś ofiarą phubbingu – lub „phubbee” – zadaj sobie pytanie, czy kiedykolwiek byłeś w tym scenariuszu:
Jedzisz obiad z przyjacielem. Kiedy rozlewasz swoje serce, powiedzmy, problem z relacjami, brzęczyk telefonu twojego przyjaciela. Nagle ich uwaga zostaje odwrócona, a oni podnoszą słuchawkę i odpowiadają na tekst.
Jak to by się poczuli? Poirytowany? Zignorowano? Byłem w tej sytuacji, i to faktycznie sprawiło, że zapytałem, czy mój „przyjaciel” naprawdę się troszczył; moje uczucia zostały zmiecione z jednej strony, a jej telefon komórkowy miał pierwszeństwo.
Oczywiście zdarzają się sytuacje, w których można pominąć ten rodzaj zachowania; „phubber” może być zmuszony do odebrania połączenia od opiekunki do dziecka lub może wystąpić sytuacja rodzinna. O ile nie ma bardzo dobrego powodu, aby zwracać uwagę na komórkę, zamiast angażować się w rozmowę twarzą w twarz, to, moim zdaniem, phuberzy są po prostu niegrzeczni.
Jednakże, mając ponad trzy czwarte z nas posiadających smartfona, phubbing jest częstym zjawiskiem – tak bardzo, że badacze zajęli się badaniem nomenklatury telefonicznej (przykro mi, nie mogłem się powstrzymać).
Jako przykład, badanie opublikowane w 2016 roku wykazało, że ponad 17 procent nas phub co najmniej cztery razy dziennie. Wiesz kim jesteś.
Ostatnie badanie – które jest publikowane w – zagłębia się w uczucia tych z nas, którzy są na odbierającym końcu phubbingu. Wyniki mogą wskazywać na oczywiste, ale stanowią ciekawą lekturę.
Jak się czuliśmy, jak się za to pofruga
Karen Douglas i Varoth Chotpitayasunondh, którzy pracują w Szkole Wyższej Psychologii Uniwersytetu Kentu w Wielkiej Brytanii, wzięli udział w badaniu ponad 150 osób dorosłych.
Dorośli oglądali jedną z trzech 3-minutowych animacji rozmowy między dwojgiem ludzi. Jedna animacja przedstawiała wysoki poziom phubbingu, jeden pokazywał częściowe phubbowanie, podczas gdy trzecia animacja nie pokazywała żadnego phubbingu.
Każdy uczestnik został poproszony o wyobrazenie sobie, że byli jedną z osób w animacjach – dokładniej mówiąc, osoba, która została poddana pholdingowi.
Nic dziwnego, że ludzie, którzy zostali sfałszowani, odczuwali mniejszą satysfakcję z jakości komunikacji z phuberem i, co ważniejsze, z tego wynikała satysfakcja z relacji.
Co interesujące, wyniki badania pokazują, że takie uczucia były napędzane przez negatywny wpływ fubbingu na ich poczucie przynależności lub ludzkie pragnienie bycia zaakceptowanym przez innych.
Wygląda na to, że kiedy się nas podszywa, krzyczymy wewnętrznie: „Witaj, jestem tutaj, chętnie rozmawiam z Tobą twarzą w twarz, dlaczego jesteś bardziej zainteresowany swoim telefonem komórkowym niż mną?”
O.K., więc powiedziałem to głośno i obrażam phubbers, i myślę, że więcej z nas powinno. Tak, technologia i media społecznościowe są ważnymi elementami współczesnego życia, ale nie powinniśmy tracić tego, co jest kluczowym czynnikiem wpływającym na nasze zdrowie i dobre samopoczucie: kontakt z ludźmi.
Czy sprawdzasz wiadomość tekstową lub powiadomienie na Facebooku, że warto stracić przyjaciela? Czas zacząć odśpiewać phubbing.
