Badania i doniesienia o tym, czy są lesbijkami czy biseksualistami wiążą się z większym ryzykiem raka piersi, są niejednolite i często mają sprzeczne wyniki. Krajowe rejestry nowotworów, ankiety i bazy danych nie rutynowo gromadzą informacji na temat orientacji seksualnej ludzi.
Podczas gdy zwolennicy grup etnicznych, rasowych i geograficznych zdołali zebrać dane i argumentować swoją argumentację w związku z różnicami w stanie zdrowia i dostępem do właściwej opieki zdrowotnej, osoby w społeczności lesbijskiej nie mogą – po prostu, ponieważ nie ma łatwego sposobu na zbieranie takich informacji .
Liz Margolies pisze w National The National LGBT Cancer Network i wyjaśnia, że chociaż przeprowadzono pewne badania dotyczące ryzyka i doświadczeń związanych z rakiem lesbijek, odkrycia były „niespójne” z powodu małej liczebności próby.
Liz Margolies wzywa organizacje, takie jak Lesbian Health Research Center w UC Medical Center w San Francisco i inne podobne, do przeprowadzenia dalszych badań na dużą skalę na temat lesbijek i raka. Przy odpowiednim finansowaniu można uzyskać kilka naprawdę istotnych badań z dokładnymi wynikami.
National LGBT Cancer Network twierdzi, że wśród niektórych osób dominuje teoria „klastrów czynników ryzyka” w odniesieniu do lesbijek i ryzyka raka piersi. Ta teoria będzie najprawdopodobniej dominować, dopóki nie zostaną przeprowadzone dokładne badania na dużą skalę.
Kobiety lesbijskie i heteroseksualne nie różnią się fizjologicznie ani genetycznie. Dlatego wszelkie zmiany w częstości występowania raka piersi najprawdopodobniej wynikają ze stresu i piętna życia w społeczeństwie, w którym nadal ma wpływ homofobia i dyskryminacja. Wynikające z tego zachowania prawdopodobnie mają wpływ na ryzyko zachorowania na raka, co może być może nawet podwoić szanse lesbijki na rozwój raka, gdy zostaną razem wzięte. Ważne jest, aby podkreślić, że bez odpowiednich badań, te czynniki są tylko teoretyczne.
Margolies podkreśla, że nikt nie jest pewien, jaki wpływ może mieć każdy możliwy czynnik zachowania. Znaczna liczba osób z ustalonymi czynnikami ryzyka nigdy nie choruje na raka.
Cztery najczęściej cytowane czynniki ryzyka stosowane w ostatnich badaniach dotyczących lesbijek i ryzyka raka obejmują:
- Palenie – według niektórych badań regularne palenie tytoniu jest bardziej rozpowszechnione wśród dorosłych lesbijek niż kobiet heteroseksualnych
- Według niektórych badań spożycie alkoholu – nadużywanie alkoholu i / lub regularne picie wydaje się być częstsze wśród lesbijek niż w przypadku innych kobiet.
- Masa ciała – uważa się, że lesbijki mają większe prawdopodobieństwo ważenia więcej niż inne kobiety w tym samym wieku io tym samym wzroście
- Ciąża i karmienie piersią – prawdopodobne jest, że wyższy odsetek kobiet heteroseksualnych karmi piersią podczas ich życia, w porównaniu do lesbijek. Wykazano, że karmienie piersią zmniejsza ryzyko raka piersi. Liz Margolies wspomina, że lesbijki rzadziej zachodzą w ciążę i mają dzieci przed ukończeniem 30 roku życia (widocznie zajście w ciążę do pełnej długości przed 30 rokiem życia zmniejsza ryzyko zachorowania na raka).
- Badania przesiewowe na raka – badania konsekwentnie pokazują, że niższy odsetek lesbijek otrzymuje mammografie, rozmaz papki i kolonoskopie w porównaniu z innymi kobietami. Liz Margolies uważa, że jest to częściowo spowodowane problemami finansowymi i wiarą lesbijek, że nie zostanie ona przyjęta z zadowoleniem – z powodu postrzeganego strachu lub z powodu wcześniejszych doświadczeń.
Nawet jeśli lesbijka jest w stałym związku, jest mniej prawdopodobne, że będzie miała ubezpieczenie zdrowotne od swojego partnera, ponieważ nie będzie ona postrzegana jako współmałżonek. W przypadku kobiet heteroseksualnych istnieje większa szansa, że jeśli jej partner otrzyma ubezpieczenie za pośrednictwem swojego pracodawcy, będzie również objęta ubezpieczeniem.
Znaczna liczba lesbijek nie szuka pomocy medycznej podczas rutynowych badań przesiewowych ze względu na obawę, że pracownicy służby zdrowia będą unikać lub źle traktowani. Jak wspomniano powyżej, jest to czasami wynikiem prawdziwych doświadczeń, pisze Liz Margolies.
Nawet jeśli rutynowe badania przesiewowe są bezpłatne, dopóki pracownicy służby zdrowia nie zrozumieją, co jest istotne dla życia i potrzeb lesbijek, na przykład dostarczając formularzy, które są istotne, jest mało prawdopodobne, że wiele się zmieni – wskaźniki przesiewowe wśród lesbijek pozostaną niezmienione. niższe w porównaniu z kobietami heteroseksualnymi.
Tragiczną konsekwencją tych barier dla rutynowych badań przesiewowych jest to, że wyższy odsetek lesbijek jest diagnozowany z rakiem w późniejszych stadiach choroby – kiedy jest o wiele trudniej wyleczyć.
Liz Margolies, mieszkająca w Nowym Jorku, wyobraża sobie, jak musi wyglądać lesbijka mieszkająca w małym miasteczku, ma raka i szuka grup wsparcia, ale okazuje się, że wszystkie są skierowane do kobiet heteroseksualnych.
Napisane przez Christiana Nordqvista (adaptacja z tekstu napisanego przez Liz Margolies)
