Wyniki tego nowego badania będą muzyką dla wielu dietetyków; Naukowcy doszli do wniosku, że chociaż makaron jest słynny z węglowodanów, może pomóc w odchudzaniu.
Ravioli, makarony, spaghetti, lasagne, cannelloni. Bez wątpienia ślinisz się, gdy wymawiasz te słowa w głowie ze słabym włoskim akcentem.
Pasta jest kochana daleko i szeroko, ale dla dietetyków uważa się ją za złą; wraz z serem, ciastem, sernikiem, burgerami i cheeseburgerami jest umieszczony w kategorii „nawet nie patrz na to”.
Ponieważ makaron ma wysoką zawartość węglowodanów, zarówno media, jak i naukowcy zaczynają odwracać się od niego, obwiniając je częściowo o epidemię otyłości.
Jednak grupa badaczy ze szpitala St. Michael’s Hospital w Toronto w Kanadzie niedawno podjęła się zbadania złego nazwiska makaronu. Czy ta pyszna, pszenna podstawa zasługuje na tak szeroką karę?
Sprawdzanie wermiszelów
Aby zbadać makaron i jego wpływ na przyrost masy ciała, badacze wskoczyli w ryzę danych zebranych w poprzednich badaniach.
Przeprowadzili systematyczny przegląd i metaanalizę 30 randomizowanych prób kontrolnych z udziałem blisko 2500 uczestników. W badaniach tych uczestnicy zastąpili inne źródła węglowodanów makaronem jako część zdrowej diety o niskim indeksie glikemicznym (GI).
Wyniki badań zostały opublikowane w tym tygodniu w czasopiśmie. I od pierwszych wrażeń wyniki okazały się ogromną wygraną dla miłośników makaronów i producentów na całym świecie.
Uczestnicy, którzy zjadali średnio 3,3 porcji makaronu tygodniowo w miejsce innych węglowodanów, stracili około pół kilograma w okresie obserwacji (co stanowiło medianę 12 tygodni).
„Badanie wykazało – wyjaśnia główny autor dr John Sievenpiper – że makaron nie przyczynił się do zwiększenia masy ciała ani zwiększenia tkanki tłuszczowej.”
„W rzeczywistości analiza wykazała niewielką utratę wagi, więc wbrew obawom makaron może być częścią zdrowej diety, takiej jak dieta o niskim IG.”
Dr John Sievenpiper
„Ważąc dowody”, kontynuuje dr Sievenpiper, „możemy teraz powiedzieć z pewnym przekonaniem, że makaron nie ma negatywnego wpływu na wyniki masy ciała, gdy jest spożywany jako część zdrowego wzorca dietetycznego”.
Czy to jest cud wielkanocny? Więc nie. Autorzy uważają, że ponieważ makaron ma stosunkowo niski wskaźnik glikemiczny w porównaniu z innymi rafinowanymi węglowodanami, powoduje mniejsze skoki poziomów cukru we krwi.
Zanim oszalejesz, ważne jest, aby przeczytać część, w której jest napisane: „[…] spożywana w ramach zdrowego schematu żywieniowego” – co oznacza, że nie można go zgnieść w 4 funtach sera. Przepraszam.
Nie ma czegoś takiego jak darmowy lunch
Niestety, zanim staniemy się zbyt podekscytowani, musimy poradzić sobie z pewnymi problemami. Przede wszystkim niektórzy autorzy badania otrzymali wcześniejsze dotacje, darowizny z makaronu i wsparcie turystyczne od firmy produkującej makaron Barilla.
Chociaż twierdzą, że „[n] jeden z sponsorów miał rolę w jakimkolwiek aspekcie niniejszego studium,” byłoby niesłuszne, bym o tym nie wspominał.
Autorzy również odnotowują szereg problemów związanych z ich pracą. Na przykład znaleźli „niewyjaśnioną niespójność” w niektórych badaniach dotyczących obwodu talii i pomiaru tkanki tłuszczowej.
Ponadto obawiają się, że ich wyniki oceniały tylko makaron jako część diety o niskim IG. Innymi słowy, w żadnym z badań nie badano makaronu jako takiego ani jako części innych diet, co ogranicza wagę wniosków w rzeczywistych sytuacjach.
Ponadto wiele analizowanych analiz nie wspominało dokładnie, ile makaronów zużyło każdy z uczestników.
Dlatego nie możemy wyciągnąć solidnych wniosków, których pragniemy z tego badania. Obawiam się, że twoje tagliatelle nadal będzie miało poczucie winy. Ale jeśli kiedykolwiek poczujesz pragnienie makaronu, możesz ponownie przeczytać wnioski z badania, aby krótko obniżyć poziom poczucia winy.
„Pasta w kontekście diety o niskim IG”, brzmi „nie wpływa niekorzystnie na otyłość, a nawet zmniejsza wagę ciała i BMI [wskaźnik masy ciała] w porównaniu z wzorcami żywieniowymi o wyższym IG.”
W skrócie, makaron prawdopodobnie nie jest tak zły, jak niektóre rzeczy, które można jeść. Więc – raczej nudne – umiar nadal jest kluczem.
