Czy Nevin, 25 lat, bał się przerażającej diagnozy lekarzy tak bardzo, że poszedł na dietę i ćwiczył jazdę i stracił 175 funtów w ciągu 11 miesięcy. Zaczął odczuwać mrowienie w nogach, które po wyszukiwaniu w internecie sprawiło, że zaczął się zastanawiać, czy może być przedcukrzycowym.
Pewnego dnia, w styczniu 2010 roku, podczas podróży z przyjaciółmi samochodem z Alabamy do Kalifornii, poczuł napięcie w klatce piersiowej i ścigane serce. Przyjął najgorsze i pomyślał, że może miał atak serca. Milczał o swoich objawach, nic nie mówiąc swoim przyjaciołom. Teraz zdaje sobie sprawę, że nie było to zbyt mądre posunięcie.
Objawy powoli ustąpiły, a podróż trwała dalej. Przez trzy lata nie widział lekarza. W głębi umysłu tkwił strach, że może być coś nie tak z jego zdrowiem. Ten lęk rósł i ostatecznie zmusił go do zrobienia czegoś z tym.
Po powrocie do Alabamy nadal zastanawiał się, czy ma poważny i być może zagrażający życiu stan. Zmartwienie czasami go przygniatało, ale zachowywał to dla siebie. Dzisiaj, po refleksji, mówi, że „tarzał się ze współczucia”.
Minął miesiąc, zmartwienia trwały, ale także styl życia związany z jedzeniem i oglądaniem telewizji – styl życia bezczynności i jedzenia. A potem, nagle, bez żadnego wyraźnego powodu, który mógł sobie przypomnieć, poszedł na uniwersytecką siłownię.
Podczas spaceru uświadomił sobie, że w wieku 24 lat człowiek jest zazwyczaj w szczytowej fazie swojej kondycji fizycznej. Gdyby był niezdolny, niezdrowy i osłabiony w tym wieku, wtedy ten szczyt albo minął dawno temu, albo nigdy by się nie wydarzył, pomyślał.
Pamięta, że jego pierwsza podróż na siłownię była jak wejście do dziwnej i nieznanej krainy, oczywiście z wyjątkiem licznika smoothie. Wsiadł na bieżnię i udało mu się przejść na odległość trzech mil.
Od tego dnia nie opuścił ani jednego dnia na siłowni. Przeprowadził także badania i zmienił nawyki żywieniowe, ograniczając posiłki z czerwonego mięsa i zwiększając spożycie warzyw i owoców.
Nie spotkał się z lekarzem, dietetykiem, instruktorem siłowni ani naukowcem zajmującym się sportem – powiedział dziś coś, czego żałuje. Uważa, że miał szczęście, że wszystko potoczyło się dobrze.
Były chwile na siłowni, kiedy rozglądał się i widział tylko doskonałe ciała, czułby się przygnębiony i samotny. W jego umyśle pojawiały się negatywne myśli o tym, że nigdy nie były w stanie tak wyglądać.
Stwierdził, że staje się sfrustrowany i zdenerwowany, kiedy sam się waży i jest rozczarowany wynikami. Jest to powszechny problem – osoby o wysokich oczekiwaniach stają się sfrustrowane i zdenerwowane w skali.
Jednak wytrwał, a ludzie i rodzina zaczęli zauważać. Takie komentarze jak „Wyglądasz inaczej …” stopniowo zamieniły się w „Wow, nie mogę cię więcej rozpoznać …”. Ubrania zaczynały stawać się nie do zniesienia i musiał zdobywać nowe.
Nevin, który studiował prawo, poczuł wielkie poczucie spełnienia, gdy udało mu się wejść po schodach do swojej klasy prawa bez sapania. Dzisiaj mówi, że z łatwością może je sprintować.
Po 11 miesiącach Nevin ważył 175 funtów, co stanowi 50% spadek masy ciała. Przybył po wielu miesiącach na tę magiczną liczbę – 175!
Nawet dziś mówi, że patrzy na siebie w lustrze i wciąż nie może uwierzyć, że to on.
Teraz był gotowy na wizytę u swojego lekarza, sprawdził, pomyślał. Cokolwiek mu powiedziano, czuł, że potrafi sobie poradzić. Mijał latające kolory – miał się dobrze, zdrowy młody człowiek.
Nadcukrzyca – kiedy poziom cukru we krwi pacjenta jest nienormalnie wysoki, ale niewystarczający do postawienia diagnozy cukrzycy typu 2. Osoba jest prawie na progu, pukając do drzwi diabetyków. Jeśli nic nie zostanie zrobione, np. Utrata masy ciała, zmiana diety i wykonywanie ćwiczeń fizycznych, najprawdopodobniej u pacjenta rozwinie się cukrzyca. Nawet na etapie przedcukrzycowym może dojść do uszkodzenia niektórych narządów, takich jak serce.
Ludzie muszą wiedzieć, że postęp od stanu przedcukrzycowego do cukrzycy typu 2 nie jest nieunikniony, można mu zapobiec. W większości przypadków wszystko, co musisz zrobić, to więcej ćwiczeń, schudnąć i jeść zdrową żywność.
Otyłość w USA – wskaźniki otyłości wzrastają stopniowo w Ameryce od 30 lat. W większości innych krajów uprzemysłowionych i wielu innych krajach ceny również rosły. Jednak stawki USA należą do najwyższych na świecie. W 1997 r. Oszacowano, że 19,4% dorosłych było otyłych, to wzrosło do 24,5% w 2004 r., 26,6% w 2007 r., Do 33,8% w 2008 r. (Źródło: CDC).
Napisane przez Christiana Nordqvista
