Co musisz wiedzieć o dysleksji

Dysleksja to stan, który utrudnia naukę czytania i uczenia się. Dzieje się tak, gdy pojawia się problem ze sposobem, w jaki mózg przetwarza symbole graficzne.

Problem w dysleksji jest problemem językowym, a nie wizualnym. Dysleksja w żaden sposób nie wynika z braku inteligencji. Osoby z ciężką dysleksją mogą być genialne.

Chociaż jest to choroba neurologiczna, dysleksja nie wiąże się z inteligencją. Skutki dysleksji różnią się w zależności od osoby. Jedyną cechą wspólną wśród osób z dysleksją jest to, że czytają oni na poziomie niższym niż typowy dla osób w ich wieku.

Szybkie fakty na temat dysleksji

• Osoby z dysleksją często mają trudności w nauce czytania i pisania.
• Dysleksja nie jest powiązana z inteligencją.
• Wczesna diagnoza, wskazówki i wsparcie mogą pomóc zmniejszyć wpływ dysleksji.
• Osoby z dysleksją są bardziej podatne na problemy immunologiczne.

Czym jest dysleksja?

U osoby z dysleksją mózg przetwarza napisany materiał inaczej. To sprawia, że ​​trudno jest rozpoznać, przeliterować i odkodować słowa.

Osoby z dysleksją mają problemy ze zrozumieniem tego, co czytają. Dysleksja jest stanem neurologicznym i często genetycznym, a nie wynikiem złego nauczania, instrukcji lub wychowania.

Od 5 do 15 procent osób w Stanach Zjednoczonych ma dysleksję.

Diagnoza

Jeśli rodzic, opiekun lub nauczyciel podejrzewa, że ​​dziecko może mieć dysleksję, powinni poprosić szkołę dziecka o profesjonalną ocenę. Wczesna diagnoza z większym prawdopodobieństwem prowadzi do skutecznej interwencji.

Wyniki testu mogą również otworzyć drzwi do większego wsparcia dla dziecka.

Mogą kwalifikować się do specjalnych usług edukacyjnych, programów wsparcia i usług w szkołach wyższych i na uniwersytetach.

Testy diagnostyczne często obejmują następujące obszary:

• Informacje ogólne
• inteligencja
• umiejętności mówienia ustnego
• rozpoznawanie słów
• dekodowanie lub umiejętność czytania nowych słów przy użyciu wiedzy o dźwięku liter
• przetwarzanie fonologiczne
• automatyzm i umiejętności płynności
• czytanie ze zrozumieniem
• znajomość słownictwa
• historia rodziny i wczesny rozwój

Podczas procesu oceny egzaminator musi być w stanie wykluczyć inne stany lub problemy, które mogą wykazywać podobne objawy. Przykłady obejmują problemy z widzeniem, upośledzenie słuchu, brak instrukcji oraz czynniki społeczne i ekonomiczne.

Objawy

Dysleksja różni się od opóźnionego rozwoju czytania, co może odzwierciedlać upośledzenie umysłowe lub deprywację kulturową.

Najczęstsze oznaki i objawy związane z dysleksją mogą być wyświetlane w każdym wieku, ale zwykle występują w dzieciństwie.

Objawy dysleksji u dzieci to:

Trudności w nauce czytania

Wiele dzieci z dysleksją ma normalną inteligencję i otrzymuje odpowiednie nauczanie i wsparcie rodzicielskie, ale ma trudności w nauce czytania.

Kamienie milowe osiągnęły później

Dzieci z dysleksją mogą nauczyć się czołgać, chodzić, rozmawiać i jeździć na rowerze później niż większość innych.

Opóźnienie rozwoju mowy

Dziecko z dysleksją może potrzebować więcej czasu, aby nauczyć się mówić, i może błędnie interpretować słowa, znaleźć rymowanie wyzwaniem i wydawać się nie rozróżniać między różnymi dźwiękami słów.

Powolny w uczeniu się zestawów danych

W szkole dzieci z dysleksją mogą potrzebować więcej czasu na naukę liter alfabetu i ich wymowy. Mogą występować problemy z pamiętaniem dni tygodnia, miesięcy w roku, kolorów i niektórych tabel arytmetycznych.

Koordynacja

Dziecko może wydawać się bardziej niezgrabne niż ich rówieśnicy. Złapanie piłki może być trudne. Słabsza koordynacja oko-ręka może być objawem innych podobnych stanów neurologicznych, w tym dyspraksji.

Lewo i prawo

Dziecko może pomylić „lewo” i „prawo”.

Odwrócenie

Mogą odwrócić cyfry i litery, nie zdając sobie z tego sprawy.

Pisownia

Niektóre dzieci z dysleksją mogą nie nadążać za wzorcem obserwowanym u innych dzieci. Mogą nauczyć się przeliterować słowo i całkowicie zapomnieć o dniu następnym.

Problemy z mową

Jeśli słowo ma więcej niż dwie sylaby, przetwarzanie fonologiczne staje się znacznie trudniejsze. Na przykład ze słowem „niestety” osoba z dysleksją może być w stanie przetworzyć dźwięki „un” i „ly”, ale nie te pomiędzy.

Zakres koncentracji

Dzieciom z dysleksją zwykle trudno jest się skoncentrować. Wielu dorosłych z dysleksją twierdzi, że dzieje się tak dlatego, że po kilku minutach nieprzerwanego szarpania dziecko jest psychicznie wyczerpane. Większa liczba dzieci z dysleksją ma również zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) w porównaniu z resztą populacji.

Sekwencjonowanie pomysłów

Kiedy osoba z dysleksją wyraża sekwencję pomysłów, mogą wydawać się nielogiczne lub niepołączone.

Warunki autoimmunologiczne

Osoby z dysleksją są bardziej narażone na problemy immunologiczne, takie jak katar sienny, astma, egzema i inne alergie.

Leczenie

Strategie kompensacyjne mogą pomóc ludziom radzić sobie z dysleksją w codziennym życiu. Wczesna diagnoza i wsparcie mogą prowadzić do długoterminowych ulepszeń.

Interwencje mogą obejmować:

• Testy psychologiczne: Pomaga to nauczycielom opracować lepiej ukierunkowany program dla dziecka. Techniki zwykle polegają na podsłuchiwaniu zmysłów dziecka, w tym dotykaniu, widzeniu i słyszeniu.
• Poradnictwo i wsparcie: Poradnictwo może pomóc zminimalizować wszelkie negatywne wpływy na poczucie własnej wartości.
• Ocena ciągła: Dorośli z dysleksją mogą skorzystać z ewaluacji, aby dalej rozwijać strategie radzenia sobie i identyfikować obszary wymagające większego wsparcia.

Fundacja Mózg w Australii zauważa:

„Chociaż perspektywy dla osób z dysleksją zależą od nasilenia ich zaburzeń, większość żyje normalnym, produktywnym życiem”.

Przyczyny

Specjaliści lekarze i badacze nie są dokładnie pewni, co powoduje dysleksję.

Niektóre dowody wskazują na możliwość, że warunek jest genetyczny, ponieważ często występuje w rodzinach.

Wydaje się, że są dwa kluczowe czynniki:

• Przyczyny genetyczne: Zespół z Yale School of Medicine odkrył, że defekty genu, zwane DCDC2, wiązały się z problemami z wydajnością czytania.
• Nabyta dysleksja: Niewielka mniejszość osób z dysleksją nabywa stan po urodzeniu, zwykle z powodu urazu mózgu, udaru lub innego rodzaju urazu.

Według University of Michigan Health System, dysleksja jest najczęstszą niezdolnością do uczenia się. 80 procent uczniów z trudnościami w uczeniu się ma dysleksję.

Międzynarodowe Stowarzyszenie Dysleksji szacuje, że 15 do 20 procent amerykańskiej populacji ma pewne objawy dysleksji, w tym powolne lub niedokładne czytanie, słabą pisownię, słabe pisanie lub mieszanie podobnych słów.

Dysleksja dotyka ludzi wszystkich grup etnicznych, chociaż język ojczysty może odgrywać ważną rolę. Język, w którym istnieje wyraźny związek między słowem pisanym a tym, jak brzmi, a spójne reguły gramatyczne, takie jak włoski i hiszpański, mogą być łatwiejsze dla osoby z dysleksją od łagodnej do umiarkowanej.

Języki takie jak angielski, gdzie często nie ma wyraźnego związku między pisaną formą a dźwiękiem, jak w słowach takich jak „kaszel” i „ciasto”, mogą być trudniejsze dla osoby z dysleksją.

Dorośli a dzieci

Objawy dysleksji zmieniają się wraz z wiekiem. Ta tabela pokaże, jak warunek przedstawia się na różnych etapach życia.

Rodzaje

Dysleksję można podzielić na różne podtypy, ale nie ma oficjalnej listy typów dysleksji, ponieważ można je klasyfikować na różne sposoby.

Czasami jednak stosuje się następujące kategorie:

Dysleksja fonologiczna: Osoba ma trudności z dzieleniem słów na mniejsze jednostki, przez co trudno dopasować dźwięki do ich formy pisemnej. Jest to również nazywane dysleksją dysfoniczną lub dysleksją słuchową.

Dysleksja powierzchniowa: osoba nie może rozpoznać słowa z widzenia, sprawiając, że słowa są trudne do zapamiętania i nauki. Jest to czasami nazywane dysleksją dyseidektyczną lub dysleksją wzroku.

Gwałtowny brak nazewnictwa: osoba nie może szybko wymienić litery lub cyfry, gdy ją widzą.

Dysleksja z podwójnym deficytem: osoba ma trudności z izolowaniem dźwięków również w celu nadawania imion literom i liczbom.

Dysleksja wzrokowa: osoba ma niezwykłe wrażenia wzrokowe podczas patrzenia na słowa, chociaż może się to pokrywać z dysleksją powierzchni.

Czasami ludzie odnoszą się do „dysleksji kierunkowej”, co oznacza, że ​​trudno jest powiedzieć od lewej. Jest to powszechna cecha dysleksji, ale nie jest ona typem.

Jeśli dana osoba ma trudności z nauką matematyki, właściwym terminem jest dyskalkulia. To nie jest dysleksja.