Drodzy użytkownicy! Wszystkie materiały dostępne na stronie zostały przetłumaczone z innych języków. Chcemy przeprosić za jakość tekstów, mamy jednak nadzieję, że będą one przydatne. Pozdrawiamy, Administracja. E-mail: admin@plmedbook.com

Ciężka sepsa u seniorów prawdopodobnie długofalowo wpływająca na funkcje kognitywne i fizyczne

Pacjenci w wieku powyżej 65 lat z ciężką sepsą mają znacznie podwyższone ryzyko długotrwałych problemów poznawczych i fizycznych, mówią badacze z University of Michigan Medical School, Ann Arbor w czasopiśmie medycznym JAMA (Journal of the American Medical Association). Według Centrów Kontroli i Prewencji Chorób około 750 000 osób rocznie ma ciężką sepsę w Ameryce. Znaczna ich liczba ginie.

Sepsis, znana również jako infekcja krwi, występuje wtedy, gdy bakterie, inne infekcje lub organizmy lub ich toksyny dostają się do krwioobiegu, a czasami docierają do narządów i tkanek w ciele. Sepsa to ogólnoustrojowa reakcja na infekcję, która może prowadzić do dysfunkcji narządów, utraty kończyn i śmierci. Sepsę można wywołać przez infekcję wirusową, bakteryjną, grzybiczą lub pasożytniczą. Może wystąpić po wypadku (uraz), zabiegu chirurgicznym, oparzeniach lub takich chorobach, jak zapalenie płuc lub rak.

Autorzy napisali:

Chociaż ciężka sepsa jest najczęstszą nie-sercową przyczyną krytycznej choroby, nie jest znany długoterminowy wpływ ciężkiej sepsy na funkcjonowanie poznawcze i fizyczne.
Theodore J. Iwashyna, M.D. i zespół postanowił ustalić, czy ciężka sepsa zwiększa ryzyko długotrwałego upośledzenia funkcji poznawczych i fizycznych u pacjentów, którzy przeżyli. W badaniu wzięło udział 1 194 osoby z 1520 hospitalizacjami z powodu ciężkiej sepsy. Zebrano dane ze Studium Zdrowia i Emerytury w latach 1998-2006, które zawiera dane z kraju reprezentatywne dla mieszkańców USA.

Badanie objęło również 9 223 respondentów, którzy zostali oceniani pod kątem funkcjonowania poznawczego i fizycznego w chwili rozpoczęcia badania. 516 przeżyło ciężki epizod sepsy, podczas gdy 4,517 przebywało w szpitalu i przeżyło zdarzenie nieseptyczne. Byli śledzeni co najmniej raz.

Oprócz oceny ich funkcji poznawczych, podobnie było z ich ADLS (czynnościami codziennego życia) i IADL (instrumentalne czynności dnia codziennego), na które potrzebowali pomocy.

Ocalali byli hospitalizowani w wieku średnio 76,9 lat.

Naukowcy odkryli, że ryzyko nabycia umiarkowanej do ciężkiej zaburzeń poznawczych było 3,3 razy większe u pacjentów, którzy przeżyli ciężką sepsę, w porównaniu do innych hospitalizowanych z powodu epizodów nieseptycznych.

Wśród pacjentów bez żadnych, łagodnych lub umiarkowanych wcześniejszych ograniczeń funkcjonalnych, dodano 1,5 nowe ograniczenia funkcjonalne dla każdego epizodu sepsy.

Stwierdzono, że osoby hospitalizowane z powodu nieseptycznej epizodu nie mają zwiększonego ryzyka wystąpienia umiarkowanego do ciężkiego upośledzenia funkcji poznawczych.

Autorzy napisali:

Poznawcze i funkcjonalne spadki wielkości obserwowane po ciężkiej sepsie wiążą się ze znacznym wzrostem czasu opiekuna, przyjęciem do domu opieki, depresją i umieralnością. Dane te dowodzą, że ciężar przetrwania sepsy jest znacznym, nierozpoznanym problemem zdrowia publicznego, mającym poważne implikacje dla pacjentów, rodzin i systemu opieki zdrowotnej.
Autorzy uważają, że ciężka sepsa wśród osób starszych w Ameryce dodaje 20 000 nowych rocznych przypadków umiarkowanego do ciężkiego upośledzenia poznawczego.

Naukowcy napisali:

Tak więc, epizod ciężkiej sepsy, nawet gdy przeżyje, może stanowić zdarzenie wartownicze w życiu pacjentów i ich rodzin, powodując nową i często uporczywą niepełnosprawność, w niektórych przypadkach nawet przypominającą demencję.

Przyszłe badania mające na celu określenie mechanizmów prowadzących od sepsy do upośledzenia funkcji poznawczych i niepełnosprawności funkcjonalnej – oraz interwencji mających na celu zapobieganie lub spowolnienie tych przyspieszonych spadków – są szczególnie ważne teraz, biorąc pod uwagę starzenie się populacji.

Artykuł wstępny: utrzymujące się skutki sepsy – ukryta katastrofa zdrowia publicznego?

Derek C. Angus, M.D., M.P.H., współpracujący redaktor JAMA, a także z University of Pittsburgh School of Medicine, napisał:

Po pierwsze, informacje zawarte w tym badaniu mogą pomóc lekarzom podczas oceny opcji opieki i omawiania wyników z pacjentami i rodzinami. Nawet jeśli klinicyści nie wiedzą, dlaczego u pacjentów, u których rozwinęła się sepsa, występuje spadek funkcji, oczywistym jest, że wielu pacjentów to robi.

Po drugie, opracowanie modeli przedklinicznych może pomóc w lepszym zrozumieniu przyczynowości, potencjalnych mechanizmów i celów terapeutycznych. Obecne modele sepsy jedynie w przybliżeniu naśladują posocznicę we współczesnym OIT i rzadko pozwalają na ocenę długoterminowych wyników wśród osób, które przeżyły.

Po trzecie, wiele względnie prostych strategii stosowanych w innych obszarach medycyny w celu promowania rehabilitacji fizycznej i zminimalizowania skutków dysfunkcji neurokognitywnych może być adaptowalne do OIOM i po zakończeniu OIT i powinno być oceniane w badaniach klinicznych.

Po czwarte, tradycyjny punkt końcowy 28 dnia zgonu z jakiejkolwiek przyczyny stosowany w ocenie każdej terapii sepsy powinien być zastąpiony przez dane dotyczące przeżycia w dłuższym okresie i wyniki funkcjonalne. Ocena szczegółowej funkcji fizycznej i poznawczej jest trudna i kosztowna w wieloośrodkowym środowisku testowym. Jednak większe koszty mogą wynikać z niezastosowania tych wyników i pomijania istotnych korzyści lub szkód wynikających z leczenia długotrwałych skutków sepsy.
„Długotrwałe upośledzenie poznawcze i funkcjonalna niepełnosprawność wśród osób, które przeżyły ciężką secesję”
Theodore J. Iwashyna, MD, PhD; E. Wesley Ely, MD, MPH; Dylan M. Smith, PhD; Kenneth M. Langa, MD, PhD
JAMA. 2010; 304 (16): 1787-1794. doi: 10.1001 / jama.2010.1553

Napisane przez Christiana Nordqvista

PLMedBook