Medale olimpijskie żyją dłużej niż populacja ogólna, wynika z nowego badania opublikowanego w BMJ.
Badacze porównali długowieczność medalistów z różnych krajów, dyscypliny sportu i ilość kontaktu fizycznego związanego ze sportem. Ich narodowość prawie nie zmieniła ich długowieczności, co sprawia, że naukowcy uważają, że mają „przewagę w przeżyciu”, ponieważ spełniają wytyczne dotyczące aktywności fizycznej.
W pierwszym badaniu w latach 1896-1010 śledzono łącznie 15 174 sportowców olimpijskich. Przeżywali oni średnio 2,8 roku dłużej niż ogół populacji w tym samym wieku, płci i narodowości.
Nie było różnicy przewagi przeżycia między złotymi, srebrnymi i brązowymi medalistami. Jednak sportowcy, którzy brali udział w sportach siłowych, mieli nieco mniejszą przewagę nad sportami wytrzymałościowymi i mieszanymi.
Autorzy wyjaśnili, że genetyka, styl życia i czynniki majątkowe mogą być jednym z powodów, dla których sportowcy żyją dłużej.
W drugim badaniu przeanalizowano długowieczność 9889 olimpijczyków z 43 różnych dyscyplin (o różnej intensywności ćwiczeń) w latach 1896-1936.
Co zaskakujące, sportowcy, którzy brali udział w sportach o wysokiej intensywności sercowo-naczyniowej, mieli prawie identyczne wskaźniki długowieczności, jak ci, którzy uprawiali niskie sporty sercowo-naczyniowe, takie jak golf.
Jedyną istotną różnicą, jaką znaleźli, była dyscyplina, w której uczestniczyło wiele kolizji ciała, takich jak boks, hokej na lodzie i rugby. Zawodnicy, którzy uczestniczyli w tych sportach, mieli o 11% wyższe ryzyko śmiertelności w porównaniu do innych. Naukowcy sugerują, że może to być wynikiem wielokrotnych urazów, które występują podczas uprawiania takich sportów.
Co najmniej 150 minut umiarkowanych ćwiczeń w tygodniu może spowodować wydłużenie średniej długości życia, wynika z artykułu dwóch ekspertów ds. Zdrowia publicznego. Zauważyli potrzebę większego wysiłku ze strony rządu, aby poprawić liczbę godzin spędzanych przez ludzi na ćwiczeniach. PLOS Medycyna opublikowała badania na temat tego, jak ćwiczenia mogą wydłużyć oczekiwaną długość życia.
Stwierdzili:
„Nasza niezdolność do poprawy aktywności fizycznej jest porażką zdrowia publicznego i nie jest jeszcze wystarczająco poważnie potraktowana przez wielu w rządzie i placówce medycznej. Chociaż dowody wskazują na mały efekt przetrwania bycia olimpijczykiem, uważna refleksja sugeruje, że podobne korzyści zdrowotne i długowieczność mogą być osiągnięte przez nas wszystkich poprzez regularną aktywność fizyczną, możemy i powinniśmy przyznać sobie ten osobisty złoty medal „.
Napisane przez Josepha Nordqvista
