Infekcje wirusowe lub bakteryjne mogą wystąpić w środku ucha. Często powodują ból, stan zapalny i gromadzenie się płynu.
Około 75 procent dzieci będzie miało co najmniej jedno zakażenie ucha, zanim osiągnie wiek 3 lat. Infekcje ucha są najczęstszym powodem, dla którego dzieci odwiedzają lekarzy.
Infekcje ucha są również znane jako ucha klejowe, wydzielnicze zapalenie ucha środkowego, zakażenie ucha środkowego lub surowicze zapalenie ucha środkowego.
Infekcje w uchu są dobrze rozumiane, a ich częste występowanie oznacza, że często przeprowadza się badania. W tym artykule wyjaśniono objawy i przyczyny infekcji ucha, dostępne opcje leczenia, a także różne typy i metody testowania.
Szybkie fakty dotyczące infekcji ucha:
Oto kilka kluczowych punktów dotyczących infekcji ucha. Więcej szczegółów i informacji pomocnicze są dostępne w głównym artykule.
- Infekcje ucha są częstsze u młodych chłopców niż u dziewcząt.
- Większość infekcji ucha poprawia się bez leczenia.
- Szczepienie dziecka przeciwko grypie może pomóc w zapobieganiu infekcjom ucha.
- Biofilmy bakterii opornych na antybiotyki mogą być przyczyną długotrwałych i powtarzających się przypadków infekcji ucha
- Bierne palenie zwiększa ryzyko infekcji ucha.
Co to jest infekcja ucha?
Infekcja ucha to infekcja bakteryjna lub wirusowa ucha środkowego. Ta infekcja powoduje stan zapalny i nagromadzenie płynu w wewnętrznych przestrzeniach ucha.
Ucho środkowe to wypełniona powietrzem przestrzeń umieszczona za bębenkiem. Zawiera wibrujące kości, które przekształcają dźwięk z zewnątrz ucha w znaczące sygnały dla mózgu.
Infekcje ucha są bolesne, ponieważ stany zapalne i nagromadzenie nadmiaru płynu zwiększają nacisk na błonę bębenkową.
Infekcja ucha może być ostra lub przewlekła. Przewlekłe infekcje ucha mogą trwale uszkodzić ucho środkowe.
Objawy
U dorosłych objawy są proste. Dorośli z infekcjami ucha doświadczają bólu ucha i ciśnienia, płynu w uchu i zmniejszonego słuchu. Dzieci doświadczają szerszego zakresu znaków. Obejmują one:
- pociągając lub ciągnąc za ucho
- ból ucha, szczególnie podczas leżenia
- trudności ze snem
- płacz więcej niż normalnie
- utrata równowagi
- trudności ze słyszeniem
- gorączka
- brak apetytu
- ból głowy
Rodzaje
Infekcje ucha są zasadniczo podzielone na trzy kategorie.
Ostre zapalenie ucha środkowego (AOM)
AOM jest najczęstszą i najmniej poważną postacią zakażenia ucha. Ucho środkowe zostaje zainfekowane i opuchnięte, a płyn zostaje uwięziony za bębenkiem. Może również wystąpić gorączka.
Zapalenie ucha środkowego z wysiękiem (OME)
Po wystąpieniu infekcji ucha może zaistnieć jakaś ilość płynu za bębenkiem. Osoba z OME może nie odczuwać żadnych objawów, ale lekarz będzie mógł wykryć pozostały płyn.
Przewlekłe zapalenie ucha środkowego z wysiękiem (COME)
COME odnosi się do płynu wielokrotnie powracającego do ucha środkowego, z obecną infekcją lub bez niej. Prowadzi to do zmniejszonej zdolności do zwalczania innych infekcji i ma negatywny wpływ na zdolność słyszenia.
Przyczyny
Infekcja ucha często rozpoczyna się od reakcji na przeziębienie, grypę lub alergię. Zwiększają one śluz w zatokach i prowadzą do powolnego usuwania płynu przez trąbki Eustachiusza. Początkowa choroba spowoduje również zapalenie przewodów nosowych, gardła i trąbek Eustachiusza.
Rola trąbek Eustachiusza
Trąbki Eustachiusza łączą ucho środkowe z gardłem. Końce tych rur otwierają się i zamykają, aby regulować ciśnienie powietrza w uchu środkowym, uzupełniać powietrze do tego obszaru i odprowadzać normalne wydzieliny.
Infekcja dróg oddechowych lub alergia może blokować trąbki Eustachiusza, powodując gromadzenie się płynów w uchu środkowym. Zakażenie może wystąpić, jeśli płyn ten zostanie zainfekowany bakteryjnie.
Trąbki Eustachiusza małych dzieci są mniejsze i bardziej poziome niż u starszych dzieci i dorosłych. Oznacza to, że płyn gromadzi się raczej w rurach niż odprowadza, co zwiększa ryzyko infekcji ucha.
Rola adenoidów
Migdałki są płatkami tkanki zlokalizowanymi w tylnej części jamy nosowej. Reagują na przechodzące bakterie i wirusy i odgrywają rolę w działaniu układu odpornościowego. Jednakże, migdałki czasami łapią bakterie. Może to prowadzić do infekcji i zapalenia trąbek Eustachiusza i ucha środkowego.
Implanty są zbliżone do otworów w trąbkach Eustachiusza i jeśli pęcznieją, mogą spowodować zamknięcie rurki. Dzieci mają stosunkowo duże migdałki, które są bardziej aktywne niż dorosłe osobniki. Powoduje to, że dzieci są bardziej narażone na infekcje ucha.
Testy i diagnoza
Badanie na infekcję ucha jest stosunkowo prostą procedurą i często można postawić diagnozę na podstawie samych objawów.
Lekarz będzie zazwyczaj używać otoskopu, instrumentu z lekkim mocowaniem, do sprawdzania płynu za bębenkiem.
Lekarz może czasami użyć otoskopu pneumatycznego do testowania infekcji. To urządzenie sprawdza, czy nie ma uwięzionego płynu, zwalniając obłoczek powieki w uchu. Jakikolwiek płyn za bębenkiem spowoduje, że błona bębenkowa porusza się mniej niż normalnie.
W razie wątpliwości lekarz może zastosować inne metody w celu potwierdzenia zakażenia ucha środkowego.
Tympanometria
Lekarz używa urządzenia, które blokuje i reguluje ciśnienie wewnątrz kanału słuchowego. Urządzenie mierzy ruch błony bębenkowej. Umożliwia to lekarzowi określenie ciśnienia ucha środkowego.
Reflektometria akustyczna
Ta metoda działa poprzez odbijanie dźwięku od błony bębenkowej. Ilość dźwięku, który jest odbijany, wskazuje poziomy nagromadzenia się płynu. Zdrowe ucho pochłonie większość dźwięku, ale zainfekowane ucho będzie odbijać więcej fal dźwiękowych.
Tympanocenteza
Jeśli infekcja ucha nie zareagowała dobrze na leczenie, lekarz może zastosować tympanocentezę. Ta procedura polega na utworzeniu małego otworu w bębenku i odprowadzeniu niewielkiej ilości płynu z ucha wewnętrznego. Płyn ten można następnie testować w celu określenia przyczyny infekcji.
Zabiegi
Niemowlęta w wieku poniżej 6 miesięcy wymagają leczenia antybiotykami, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się infekcji. Amoksycylina jest często wybranym antybiotykiem.
W przypadku dzieci w wieku od 6 miesięcy do 2 lat lekarze zazwyczaj zalecają monitorowanie dziecka bez antybiotyków, chyba że dziecko ma oznaki ciężkiej infekcji.
Infekcje ucha często ustępują bez leczenia, a jedynym koniecznym lekiem jest leczenie bólu. Antybiotyki są stosowane tylko w cięższych lub długotrwałych przypadkach.
Amerykańska Akademia Lekarzy Rodzinnych (AAFP) zaleca czujne oczekiwanie na:
- dzieci w wieku od 6 do 23 miesięcy, które doznały łagodnego bólu ucha wewnętrznego w jednym uchu przez mniej niż 48 godzin i temperatury poniżej 102,2 ° F (39 ° Celsjusza)
- dzieci w wieku 24 miesięcy i starsze z łagodnym bólem ucha wewnętrznego w jednym lub obu uszach przez mniej niż 48 godzin i w temperaturze poniżej 102,2 ° F
W przypadku dzieci w wieku powyżej 2 lat antybiotyki nie są zwykle przepisywane. Nadużywanie antybiotyków prowadzi do oporności na antybiotyki. Może to oznaczać, że poważne infekcje stają się trudniejsze do wyleczenia.
AAFP zaleca lek przeciwbólowy w przypadku uporczywych zakażeń, w tym paracetamolu, ibuprofenu lub kropli. Pomagają one w przypadku gorączki i dyskomfortu.
Ciepły kompres, taki jak ręcznik, może ukoić chore ucho.
Jeśli infekcje ucha będą kontynuowane z powtarzającymi się epizodami przez kilka miesięcy lub rok, lekarz może zasugerować przeprowadzenie myringotomii. W tej procedurze chirurg wykonuje małe nacięcie w bębenku, umożliwiając uwolnienie nagromadzonej cieczy.
Następnie umieszcza się bardzo małą rurkę do zabiegu narządów jamy ustnej, aby pomóc wydmuchać ucha środkowego i zapobiec dalszemu gromadzeniu się płynu. Rury te pozostają na miejscu przez 6 do 12 miesięcy i często naturalnie wypadają zamiast ręcznego usuwania.
Zapobieganie
Infekcje ucha są niezwykle powszechne, szczególnie wśród dzieci. Wynika to z niedojrzałego układu odpornościowego i różnic w anatomii ucha. Nie ma gwarantowanego sposobu zapobiegania infekcji, ale istnieje szereg zaleceń, które zmniejszą ryzyko:
- Zaszczepione dzieci są mniej podatne na infekcje ucha. Zapytaj lekarza o zapalenie opon mózgowych, pneumokok i szczepienia przeciw grypie.
- Często myj ręce i dłonie dziecka. Zapobiega to potencjalnemu rozprzestrzenianiu się bakterii na dziecko i może pomóc w zapobieganiu przeziębieniom i grypie.
- Unikaj narażania dziecka na bierne palenie. Niemowlęta, które spędzają czas wokół ludzi, którzy palą, są bardziej podatni na infekcje ucha.
- W miarę możliwości niemowlęta karmione piersią. Pomaga to zwiększyć ich odporność.
- Gdy karmisz niemowlę butelką, karm je siedzącymi, aby zmniejszyć ryzyko przedostania się mleka do ucha środkowego. Nie pozwól, aby dziecko ssało butelkę podczas leżenia.
- Nie pozwalaj swojemu dziecku bawić się chorymi dziećmi i staraj się minimalizować narażenie na opiekę grupową lub duże grupy dzieci.
- Nie należy stosować antybiotyków, jeśli nie jest to konieczne. Infekcje ucha są bardziej prawdopodobne u dzieci, które miały zakażenie ucha w ciągu ostatnich 3 miesięcy, szczególnie jeśli były leczone antybiotykami.
Infekcje ucha są częścią dzieciństwa większości ludzi. Mogą być bolesne i wyniszczające, ale przedstawiają bardzo mało długoterminowych problemów, jeśli są odpowiednio zarządzane.
Najnowsze badania i zalecenia
Z perspektywy medycznej, ostatnie badania z 2024 roku potwierdzają, że profilaktyka i wczesne leczenie infekcji ucha są kluczowe. Badania sugerują, że dzieci z regularnymi wizytami u pediatry mają znacznie mniejsze ryzyko wystąpienia nawracających infekcji. Zastosowanie szczepionek, takich jak pneumokokowa, wykazuje znaczną skuteczność w redukcji liczby przypadków infekcji ucha.
Ponadto, nowoczesne podejścia do terapii, takie jak terapia probiotyczna, wykazują obiecujące wyniki w poprawie odporności u dzieci. Badania na temat roli probiotyków w zdrowiu uszu są wciąż w fazie rozwoju, ale wstępne wyniki sugerują, że mogą one pomóc w utrzymaniu zdrowia ucha poprzez regulację mikroflory.
Statystyki z ostatnich lat wskazują również na wzrost świadomości rodziców na temat zapobiegania infekcjom ucha. Edukacja na temat higieny, unikanie biernego palenia i promowanie karmienia piersią stają się kluczowymi elementami w walce z tymi infekcjami. Warto pamiętać, że każdy przypadek jest inny, a decyzje dotyczące leczenia powinny być podejmowane w konsultacji z lekarzem pediatrą.
