Demencja Parkinsona: przyczyny, objawy i perspektywy

Choroba Parkinsona jest postępującą chorobą układu nerwowego, która może wpływać na mobilność osoby i jej zdolność do wykonywania codziennych czynności.

Choroba powoduje uszkodzenie komórek nerwowych, które są odpowiedzialne za wytwarzanie dopaminy, substancji chemicznej w mózgu, która pomaga w przekazywaniu impulsów elektrycznych do mięśni. Bez tych impulsów osoba ma trudności w poruszaniu się w skoordynowany sposób.

Choroba Parkinsona może wpływać na ruchy człowieka, ale może również wpływać na procesy myślowe, funkcje umysłowe i pamięć. Rezultatem może być stan zwany demencją choroby Parkinsona.

Czym jest demencja Parkinsona?

Otępienie związane z chorobą Parkinsona powstaje, gdy w mózgu gromadzą się złogi związku zwanego alfa-synukleiną. Te złogi białka nazywane są ciałami Lewy’ego.

Objawy związane z otępieniem związanym z chorobą Parkinsona obejmują:

Niepokój i drażliwość
Urojenia
Depresja
Trudności z zasypianiem
Trudności w mówieniu wyraźnie
Trudności z postrzeganiem i interpretowaniem tego
Nadmierna senność w ciągu dnia i szybkie ruchy gałek ocznych
Zmiany pamięci
Paranoja
Halucynacje wzrokowe

W jaki sposób demencja Parkinsona jest porównywana z innymi typami demencji?

Demencja jest wynikiem fizycznych zmian w mózgu, które mogą prowadzić do utraty pamięci i niezdolności do jasnego myślenia. Istnieje kilka rodzajów demencji.

Choroba Alzheimera: Według Alzheimer’s Association, choroba Alzheimera jest najczęstszym rodzajem demencji, dotykającym od 60 do 80 procent wszystkich osób z demencją. Objawy to depresja, zaburzenia komunikacji, splątanie, trudności w chodzeniu i problemy z połykaniem.
Choroba Creutzfeldta-Jakoba: choroba Creutzfeldta-Jakoba (CJD) reprezentuje wiele chorób, które mogą obejmować „chorobę szalonych krów”. Osoba z CJD może doświadczyć szybkiej pamięci, zachowań i zmian w ruchu.
Demencja z ciałami Lewy’ego: Ten stan powoduje osadzanie alfa-synukleiny w mózgu człowieka. Objawy mogą być podobne do objawów choroby Alzheimera. Ludzie z otępieniem z ciałami Lewy’ego mogą również doświadczać zaburzeń snu i halucynacji wzrokowych, i mogą mieć niestabilny wzorzec chodu.
Demencja przednia i czołowa: Demencja przednio-skroniowa często dotyka ludzi w młodszym wieku, ale nie ma żadnych zdefiniowanych zmian w mózgu. Powoduje jednak zmiany w osobowości, zachowaniu i ruchu.
Choroba Huntingtona: Ta choroba genetyczna jest spowodowana defektem genu na chromosomie 4, który prowadzi do zmian nastroju, nieprawidłowych ruchów i depresji.
Demencja mieszana: Demencja mieszana występuje wtedy, gdy dana osoba cierpi na więcej niż jedną przyczynę, np. Otępienie ciałka Lewy’ego z otępieniem naczyniowym lub chorobą Alzheimera.
Wodogłowie normalne ciśnienie: Nagromadzenie ciśnienia płynu w mózgu może powodować ten stan. Wpływa na pamięć, ruch i zdolność kontrolowania oddawania moczu.
Demencja naczyniowa: znana również jako demencja po udarze, stan ten występuje po tym, jak osoba doświadcza udaru, którym jest krwawienie lub zablokowanie naczyń w mózgu. Ten typ demencji wpływa na myślenie osoby i jej fizyczne ruchy.
Zespół Wernickego-Korsakoffa: ten stan występuje z powodu długotrwałego niedoboru witaminy B1 lub tiaminy. Najczęściej występuje u osób nadużywających alkoholu. Głównym objawem jest poważnie upośledzona pamięć.

Demencja z ciałami Lewy’ego i otępieniem związanym z chorobą Parkinsona są podobne, ponieważ powodują powstanie ciał Lewy’ego. Jednak sposób, w jaki ciałka Lewy’ego tworzą się w demencji Parkinsona, wydaje się być inna niż te, które powstały w otępieniu Lewy’ego.

Przyczyny i czynniki ryzyka

Większość przyczyn choroby Parkinsona jest idiopatycznych. Oznacza to, że lekarz nie wie, dlaczego dana osoba ma ten stan. Jednak według Johns Hopkins Medicine, choroba Parkinsona o wczesnym początku jest najczęściej przypisywana defektom genetycznym, prawdopodobnie odziedziczonym po rodzicu.

Naukowcy zidentyfikowali kilka czynników ryzyka, które mogą spowodować, że osoba z chorobą Parkinsona będzie częściej doświadczać demencji.

Te czynniki ryzyka obejmują:

Zaawansowany wiek w momencie rozpoznania
Występuje nadmierna senność w ciągu dnia
Doświadczanie halucynacji przed wystąpieniem innych objawów demencji
Posiadanie określonego objawu Parkinsona, który powoduje, że osoba ma trudności z rozpoczęciem kroku lub może zatrzymać się w połowie kroku podczas chodzenia
Historia łagodnego upośledzenia myśli
Ostrzejsze objawy zaburzeń ruchowych niż u większości osób z chorobą Parkinsona

Jednak naukowcy nie wiedzą, dlaczego niektórzy ludzie z chorobą Parkinsona rozwijają uszkodzenia nerwów, które wpływają na myślenie, a także problemy z ruchem.

Jak choroba Parkinsona postępuje z czasem?

Według Stowarzyszenia Alzheimera około 50 do 80 procent osób z chorobą Parkinsona doświadcza demencji związanej z chorobą Parkinsona. Średnia progresja czasu od rozpoznania choroby Parkinsona do otępienia związanego z chorobą Parkinsona wynosi 10 lat.

Otępienie związane z chorobą Parkinsona może wpływać na zdolność samodzielnego życia. Dzieje się tak dlatego, że zaawansowane etapy mogą wpływać na komunikację, zdolność rozumienia języka mówionego, pamięci i trudności z zwracaniem uwagi.

Diagnozowanie demencji związanej z chorobą Parkinsona

Najpierw zdiagnozuje się chorobę Parkinsona przed wystąpieniem objawów demencji. Dzieje się tak dlatego, że dana osoba ma większe problemy z poruszaniem się przed wystąpieniem jakichkolwiek zmian w sposobie myślenia.

Jeśli dana osoba przedstawia te objawy, lekarz powinien monitorować zmiany zarówno ruchowe, jak i myślowe.

Osoba powinna powiadomić lekarza, jeśli wystąpi którykolwiek z następujących objawów:

Depresja
Trudne myślenie
Halucynacje
Utrata pamięci
Zaburzenia snu

Niektóre z tych objawów mogą być działaniami niepożądanymi leków przyjmowanych na chorobę Parkinsona, ale jeśli dana osoba doświadczy którejkolwiek z nich, powinny powiadomić lekarza, aby mógł wykluczyć możliwe przyczyny otępienia.

Lekarze mogą mieć trudności w diagnozowaniu demencji, ponieważ nie ma jednego testu, który może definitywnie stwierdzić, że dana osoba ma demencję lub określony typ demencji.

Pierwszym krokiem, jaki może podjąć lekarz, jest rozważenie ogólnego stanu zdrowia danej osoby. Mogą również zauważyć wszelkie zmiany w zakresie zdrowia, ruchu i zachowania w czasie. Czasami członkowie rodziny lub opiekunowie będą musieli przekazywać te informacje, ponieważ dana osoba może nie pamiętać lub być świadoma wszystkich zmian.

Jeśli osoba z chorobą Parkinsona zaczyna odczuwać objawy demencji po 1 roku lub dłużej po rozpoznaniu, lekarz może zdiagnozować chorobę jako demencję związaną z chorobą Parkinsona.

W tym momencie lekarz zaleci również badania obrazowe, takie jak obrazowanie rezonansu magnetycznego (MRI), które może zidentyfikować wszelkie zmiany w mózgu, które mogą powodować objawy.

Przykładem może być guz mózgu lub ograniczony przepływ krwi do mózgu. Skan niekoniecznie potwierdziłby, że dana osoba cierpi na demencję Parkinsona, ale wykluczyłaby inne możliwe przyczyny.

Leczenie i zapobieganie

Nie ma lekarstwa na demencję Parkinsona. Zamiast tego, leczenie koncentruje się na zmniejszaniu objawów związanych z demencją. Może to obejmować leki.

Przykłady leków leczniczych obejmują:

Leki przeciwdepresyjne: Lekarze najczęściej przepisują selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), takie jak Prozac, Celexa, Lexapro lub Zoloft w celu zmniejszenia depresji.
Inhibitory cholinoesterazy: Leki te mają na celu zmniejszenie skutków spadku myśli u osób z demencją.
Clonazepam: ten lek może pomóc poprawić jakość snu.
L-dopa: Ten lek może zmniejszać ruch związany z chorobą Parkinsona, ale może pogorszyć objawy pomyłki i demencji.

Lekarze mogą również przepisywać leki przeciwpsychotyczne, ale muszą to robić ostrożnie. Dzieje się tak, ponieważ działania niepożądane mogą zmniejszyć epizody psychotyczne, ale nasilają objawy choroby Parkinsona. Leki te mogą również powodować zwiększone zamieszanie i zmiany świadomości.

Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (FDA) zatwierdziła niedawno nowy lek przeciwpsychotyczny, znany jako pimawanseryna lub nuplazyd. Wykazano, że lek ten skutecznie leczy halucynacje, nie powodując skutków ubocznych niektórych innych leków przeciwpsychotycznych.

Lekarze mogą przepisać połączenie tych leków w celu zmniejszenia objawów. Podczas rozważania leczenia ważne jest omówienie zarówno korzyści, jak i skutków ubocznych.

Osoby cierpiące na chorobę Parkinsona mogą również korzystać z terapii fizycznej, zawodowej i logopedycznej w celu poprawy zdolności ruchowych i komunikacyjnych.

Zapobieganie demencji Parkinsona

Obecnie lekarze nie wiedzą, jak zapobiegać chorobie Parkinsona. Podczas gdy niektóre osoby mogą mieć genetyczną predyspozycję do choroby, naukowcy nie zidentyfikowali określonego genu.

Trudno jest zalecić zmiany w rozmnażaniu lub testy genetyczne, ponieważ większość osób cierpi na chorobę Parkinsona dopiero w późniejszym okresie życia. Może to oznaczać, że dana osoba nie będzie wiedziała, że jest dotknięta, dopóki ich synowie lub córki nie mają już dzieci.

Perspektywy

Średnia długość życia osób z otępieniem związanym z chorobą Parkinsona różni się od osób cierpiących na chorobę Parkinsona. Według Fundacji Choroby Parkinsona, 79,1 procent osób z demencją związaną z chorobą Parkinsona zmarło w okresie 6 lat, podczas gdy 64 procent zmarło w wyniku choroby Parkinsona.

Podczas gdy demencja wpływa na wskaźnik przeżycia danej osoby, istnieje wiele leków, sposobów leczenia i wsparcia dostępnych dla osoby cierpiącej na chorobę Parkinsona. Naukowcy pracują nad nowymi lekami i metodami leczenia. To może ostatecznie doprowadzić do wyleczenia.