Zespół Red Mana to odpowiedź lub nadwrażliwość na antybiotyk wankomycynę. Wankomycyna jest przepisywana w leczeniu ciężkich zakażeń bakteryjnych, w tym kości, krwi i skóry.
Wankomycyna jest antybiotykiem powszechnie stosowanym w oddziałach intensywnej terapii do leczenia wrażliwych na nie infekcji oraz pacjentów uczulonych na penicylinę lub cefalosporyny. Zespół czerwonych mężczyzn występuje u około 5 do 13 procent pacjentów, którym podaje się wankomycynę.
Wraz z zespołem czerwonokrwistym, drugą reakcją nadwrażliwości, którą ludzie mogą mieć na wankomycynę, jest anafilaksja, która potencjalnie zagraża życiu.
Szybkie fakty dotyczące syndromu czerwonego człowieka:
- Zespół nie jest alergią, ale ma podobne objawy jak reakcja alergiczna.
- Istnieje kilka możliwości leczenia zespołu Red Mana i zapobiegania mu.
- Leki, które uwalniają histaminę w organizmie, mogą również wywoływać syndrom czerwonego mężczyzny.
Przyczyny i czynniki ryzyka
Wcześniej sądzono, że zespół czerwonokrwisty powstał z powodu przygotowania wankomycyny w nieczystym środowisku. Jednak przypadki tego zespołu utrzymywały się nawet po oczyszczeniu antybiotyku.
Obecnie uważa się, że wankomycyna może zmienić sposób wytwarzania komórek krwi.
Może to skutkować niższym poziomem płytek we krwi lub zmianą liczby białych krwinek.
Zespół Red Mana jest związany z wlewem wankomycyny lub innych podobnych antybiotyków lub leków.
Infuzja występuje, gdy leki są podawane za pomocą igły lub cewnika, a nie doustnie. Często jest to dożylnie, co oznacza, że jest żyła, ale może być również drogą domięśniową lub zewnątrzoponową, na przykład w błonach wokół rdzenia kręgowego.
Zespół Red Mana związany jest z szybką infuzją mniej niż 1 godzinę pierwszej dawki wankomycyny. Objawy zespołu pojawiają się zwykle krótko po infuzji, często w ciągu około 4 do 10 minut.
Zdarzały się jednak przypadki opóźnionych reakcji po dłuższych infuzjach.
Ogólnie rzecz biorąc, przypadki zespołu czerwonokrwistego występują u osób, które już mają inny stan zdrowia, z częstymi przypadkami, w tym:
- Rak: Powszechnie płuca.
- HIV: Zakażenie może mieć wpływ na leczenie antybiotykami.
- Choroba przeszczep przeciwko gospodarzowi: reakcja po transplantacji szpiku kostnego.
W około 30 procentach przypadków nie ma znanej przyczyny zespołu czerwonokrwistego.
Cięższe przypadki zespołu czerwonokrwistego występują częściej u osób poniżej 40 roku życia, a szczególnie u dzieci.
Objawy
Zazwyczaj pierwszymi objawami zespołu czerwonokrwistego będą wysypki na twarzy, szyi i górnej części tułowia.
Skóra może wyglądać na zaczerwienioną i swędzącą i palącą.
To może przekształcić się w gorączkę i dreszcze, a osoba może mieć bóle głowy i stać się zawroty głowy lub pobudzenie.
Twarz, oczy i usta również mogą puchnąć.
Po około 6 dniach rozwoju zespołu czerwonokrwistego skóra może również gęstnieć i zacząć się łuszczyć, zarówno w dużych arkuszach, jak i małych płatkach. Jest bardziej widoczny na dłoniach i podeszwach stóp.
Jeśli zespół wystąpi na skórze głowy, może to spowodować utratę włosów, podczas gdy w niektórych przypadkach paznokcie mogą się wyprostować i spaść.
Inne objawy to:
- nudności
- wymioty
- pokrzywka
- półomdlały
- ból
- skurcze mięśni i zmęczenie
- nienormalnie niskie ciśnienie krwi
- obrzęk węzłów chłonnych
- przyspieszone tętno
- odwodnienie
- wtórne infekcje
W ciężkich przypadkach ludzie mogą również odczuwać ból w klatce piersiowej i trudności w oddychaniu.
Zasadniczo zespół czerwonokrwisty nie zagraża życiu, ale z powodu problemów, które może powodować serce, może być związany z zatrzymaniem akcji serca.
W rzadkich przypadkach wankomycyna jest również związana z uszkodzeniem nerek i słuchu, dlatego jest stosowana tylko w poważnych przypadkach infekcji.
Leczenie i zapobieganie
Leczenie będzie oparte na podstawowej przyczynie, dlatego konieczna jest dokładna diagnoza.
W ciężkich przypadkach dana osoba będzie musiała zostać hospitalizowana, aby można było ją monitorować, a stan był kontrolowany przez lekarzy.
Jeśli osoba przechodzi wlew wankomycyny, należy ją natychmiast przerwać. Dopiero po ustąpieniu objawów infuzja może być kontynuowana z mniejszą częstością.
Wszelkie niepotrzebne leki są zatrzymywane, a do łagodzenia objawów stosuje się łagodne miejscowe sterydy stosowane bezpośrednio na skórę, leki przeciwhistaminowe i antybiotyki.
Wskazówki dotyczące zarządzania
Objawy można złagodzić i leczyć, utrzymując wilgotność skóry w dotkniętym obszarze. Można to zrobić za pomocą mokrych opatrunków, mokrych osłonek lub emolientów.
Zapobieganie
Stwierdzono, że podawanie pacjentom leków przeciwhistaminowych przed podaniem wankomycyny może znacznie zmniejszyć ryzyko zaczerwienienia i swędzenia skóry.
Podanie diphenhydramine osobie przed pierwszym wlewem wankomycyny może zapobiec syndromowi czerwonego mężczyzny.
Ważne jest również, aby infuzja była podawana przez co najmniej 60 minut, jeśli to możliwe, aby zminimalizować niekorzystne skutki. Mniejsze i częstsze dawki wankomycyny są lepiej tolerowane przez organizm.
Perspektywy
Objawy zespołu czerwonokrwistego zazwyczaj nie są poważne, ale mogą być niewygodne i należy je leczyć szybko.
Objawy mogą być leczone i zmniejszane za pomocą leków przeciwhistaminowych, bez żadnych długotrwałych działań niepożądanych.
Jeśli ktoś wcześniej chorował na zespół czerwonokrwistego, powinien poinformować o tym lekarza zanim zostanie poddany leczeniu wankomycyną, ponieważ istnieje większe ryzyko ponownego jej rozwoju.
