Drodzy użytkownicy! Wszystkie materiały dostępne na stronie zostały przetłumaczone z innych języków. Chcemy przeprosić za jakość tekstów, mamy jednak nadzieję, że będą one przydatne. Pozdrawiamy, Administracja. E-mail: admin@plmedbook.com

Okres trwałości krwi bliżej 3 niż 6 tygodni, badanie

Bank krwi uważa, że ​​sześć tygodni to standardowy okres przechowywania krwi do użycia w transfuzji. Teraz nowe małe badanie z USA dodaje kolejne dowody sugerujące, że ten czas powinien zostać skrócony do trzech tygodni, ponieważ po tym krwinek czerwonych w przechowywanej krwi traci zdolność do dostarczania tlenu tam, gdzie jest najbardziej potrzebna.

Komórki w tkance pozostają żywe, ponieważ stale pobierają tlen z krwinek czerwonych, które muszą przeciskać się przez najmniejsze naczynia włosowate, aby do nich dotrzeć.

Kierownik badania, Steven M. Frank, profesor anestezjologii i krytycznej opieki medycznej w Johns Hopkins University School of Medication, oraz współpracownicy, odkryli, że po trzech tygodniach czerwone krwinki nie są wystarczająco elastyczne, aby wycisnąć maleńkie naczynia krwionośne.

Stwierdzono również, że nawet po transfuzji do pacjentów krwinki czerwone we krwi, które stały na półce przez ponad trzy tygodnie, nie odzyskują elastyczności, którą kiedyś mieli.

Piszą o swoich odkryciach w internetowym wydaniu magazynu „Anesthesia & Analgesia” 28 lutego.

Frank mówi w oświadczeniu:

„Coraz więcej informacji mówi nam, że okres przydatności do spożycia krwi może wynosić nie sześć tygodni, a to właśnie banki krwi uważają za normę”.

Krótsze okresy przechowywania oznaczałyby posiadanie mniejszych zapasów krwi, a banki krwi już nie wystarczają dla wszystkich.

Ale mimo to Frank sugeruje, że banki krwi mogą potrzebować przemyśleć swoją obecną praktykę utrzymywania krwi na półce przez okres do sześciu tygodni.

„Gdybym miał operację jutro, chciałbym najświeższej krwi, jaką mogliby znaleźć”, dodaje.

Poprzednie obszerne badanie opublikowane w New England Journal of Medicine w 2008 roku wykazało, że pacjenci poddawani zabiegom kardiochirurgicznym, którzy otrzymywali transfuzję krwi, która była przechowywana przez 2 tygodnie lub krócej, mieli niższe wskaźniki powikłań i śmierci niż ci, którzy otrzymali krew, która była starsza.

Na potrzeby badania Frank i współpracownicy zbadali krew oddaną 16 pacjentom poddawanym zabiegowi chirurgii kręgosłupa.

Dziesięciu pacjentów otrzymało trzy lub mniej jednostek krwi, podczas gdy pozostałe sześć otrzymało pięć lub więcej.

Naukowcy pobrali małą próbkę z każdej torebki krwi i zmierzyli sztywność ich czerwonych krwinek.

Pobrali również próbki krwi od pacjentów do trzech dni po operacji.

Naukowcy odkryli, że krwinki czerwone we krwi, które miały ponad trzy tygodnie, były bardziej podatne na sztywniejsze błony komórkowe. Frank twierdzi, że jest to znane z tego, że krwinki czerwone są trudniejsze do dostarczania tlenu.

Tak było nawet wtedy, gdy krew znajdowała się w ciele pacjenta, gdzie pobrane krwinki czerwone znajdowałyby się w najlepszym środowisku, by naprawić uraz: odpowiednio zakwaszony poziom kwasowości, tlenu i elektrolitów.

Frank mówi, że gdy stracą elastyczność, czerwone krwinki prawdopodobnie pozostają w ten sposób przez resztę życia, czyli łącznie około 120 dni.

Innym interesującym wynikiem badania jest to, że naukowcy stwierdzili, że pacjenci, którzy otrzymywali mniej jednostek krwi mają ogólnie zdrowsze krwinki czerwone, niezależnie od tego, ile lat otrzymała krew.

To prawdopodobnie oznacza, że ​​jeśli pacjent nie otrzymuje zbyt wielu uszkodzonych komórek, utrata elastyczności jest mniej problematyczna niż w przypadku, gdy pacjent odbierze ich dużo, sugeruje Frank.

Obecnie trwają badania, jedna w USA i drugiej w Kanadzie, w celu sprawdzenia, w jaki sposób bezpieczna krew jest porównywana do nowej krwi. Powinno to być raportowanie wyników w 2014 roku.

Jeżeli te większe, randomizowane, wieloośrodkowe badania potwierdzają wyniki tego mniejszego badania, Frank twierdzi, że banki krwi powinny prawdopodobnie ponownie rozważyć okres przechowywania krwi, którą niosą.

Fundusze z Narodowego Instytutu Zdrowia na temat starzenia się oraz National Heart, Lung and Blood Institute pomogły zapłacić za badania.

Napisane przez dr Catharine Paddock

PLMedBook