Opozycyjne buntownicze zaburzenie odnosi się do uporczywego przejawiania irracjonalnie buntowniczego zachowania i złości na autorytet przez dłuższy czas.
Opozycyjnie wyzywające zaburzenie (ODD) występuje zwykle u dzieci, ale może również występować we wczesnym okresie dojrzewania. Dzieci często są nieposłuszne i kłótliwe, ale konsekwentne wzorce tych zachowań mogą wskazywać na ukryte zaburzenie.
W tym artykule omówimy czym jest ODD, jak go rozpoznać i sposoby leczenia tego zaburzenia.
Szybkie fakty na temat ODD:
- ODD to rodzaj zaburzenia zachowania, które częściej występuje u młodszych dzieci.
- Osoby z ODD łatwo się denerwują i często łamią zasady.
- Najczęstszą formą leczenia jest psychoterapia.
Czym są zaburzenia zachowania?
Dzieci i młodzież mogą przejawiać agresywne zachowanie w wyniku wielu czynników środowiskowych i rozwojowych.
Badania nad tym, jak mózg rozwija się przez całe dzieciństwo i okres dorastania, sugerują, że takie zachowanie niekoniecznie musi być wynikiem jakiegokolwiek zidentyfikowanego zaburzenia strukturalnego.
W rzeczywistości, lepsze zrozumienie, w jaki sposób czynniki społeczne wpływają na zachowanie danej osoby, oznacza, że niektóre nieposłuszne lub sprzeczne zachowania są teraz postrzegane jako normalne lub oczekiwane – a nie jako zaburzenie zachowania.
Co klasyfikuje jako zaburzenie?
Zaburzenia zachowania opisują grupę zaburzeń psychicznych i behawioralnych charakteryzujących się uporczywymi wzorcami zachowań uznawanych za drażliwe, kłótliwe, agresywne lub nieposłuszne.
Aby zostać zaklasyfikowanym jako zaburzenie zachowania, osoba musi wykazywać te zachowania w znacznie większym stopniu niż ich rówieśnicy.
Przykłady zachowań mogących wynikać z zaburzenia zachowania obejmują:
- częste kłamstwa
- agresywne i agresywne zachowanie
- wandalizm
- uporczywa kradzież
- używanie alkoholu lub narkotyków
Zaburzenia zachowania są stosunkowo powszechne u młodych ludzi i mogą mieć niekorzystny wpływ na ich życie społeczne, edukacyjne i domowe.
Co to jest ODD?
Dzieci i młodzież z ODD cechują się charakterystycznymi przejawami wzorców buntu, mściwości, złości i kłótliwości wobec autorytetów. Aby wyszkolony personel medyczny mógł zdiagnozować ODD, te wzorce zachowań muszą trwać przez co najmniej 6 miesięcy i znacząco upośledzać codzienne funkcjonowanie osoby.
W porównaniu z innymi zaburzeniami zachowania, ODD przedstawia raczej nieposłuszeństwo lub kłóci się z autorytetami, takimi jak nauczyciele lub rodzice, niż zachowaniem aspołecznym. Jest to formalnie uznane zaburzenie w piątej edycji. ODD nie jest tym samym, co zaburzenia ze spektrum autyzmu, mimo że dzieli pewne podobieństwa behawioralne.
Objawy ODD często pojawiają się, gdy dziecko ma od 6 do 8 lat. Jest również możliwe, że niektóre szczątkowe objawy ODD występują u dorosłych, którzy wykazują bardzo podobne objawy u dzieci i młodzieży. Na przykład osoba dorosła z ODD może wykazywać uczucia gniewu wobec swojego przełożonego w pracy, w przeciwieństwie do nauczyciela lub rodzica.
Przyczyny
Przyczyna ODD jest nieznana, ale prawdopodobnie jest wynikiem wielu czynników środowiskowych, rozwojowych i genetycznych. Na przykład połączenie czynników ryzyka środowiskowego, takich jak trauma dziecięca lub ubóstwo i czynniki genetyczne, takie jak predyspozycje do zachowań agresywnych, może spowodować rozwój ODD.
Objawy
Rozpoznanie objawów ODD lub zaburzeń zachowania jest wyzwaniem. Wszystkie zachowania związane z ODD mogą wystąpić u dziecka lub nastolatka o różnym stopniu częstotliwości. W większości przypadków nie jest to powodem do niepokoju.
Jednak zachowania, które trwają przez co najmniej 6 miesięcy i mają poważny wpływ na codzienne życie dziecka, mogą wskazywać na ODD.
Te zachowania muszą być wyraźnie ostrzejsze i częstsze niż u ich rówieśników.
Próbując określić, czy dana osoba ma ODD, należy się upewnić, jak często zachowują się w określony sposób.
Jeśli dana osoba regularnie wyświetla to samo zachowanie w konkretnej sytuacji, osoba, która podejrzewa, że mają ODD, może wtedy przyjąć, że takie zachowanie zdarza się częściej niż w rzeczywistości – dzieje się tak dlatego, że oczekują takiego zachowania.
Aby pomóc w identyfikacji ODD, może pomóc w konsultowaniu się z innymi, którzy regularnie wchodzą w kontakt z osobą.
Jeśli nie da się wiarygodnie ustalić wzorca objawów, jest mało prawdopodobne, aby zachowanie było skutkiem zaburzenia zachowania.
W takich sytuacjach najlepiej unikać rozmów z osobą o zaburzeniach zachowania lub nalegać na niepotrzebną opiekę medyczną, ponieważ może to spowodować, że poczują się wyobcowani lub urażeni, co może spowodować dalsze problemy.
Jak jest diagnozowana?
Wszystkie zaburzenia zachowania są diagnozowane przez specjalistę zdrowia psychicznego, takiego jak psychiatra. Będą używać pytań diagnostycznych i postępować zgodnie z wytycznymi określonymi w celu oceny, czy dana osoba ma ODD.
Kryteria diagnozowania ODD według:
- Wzór gniewnego lub drażliwego nastroju, kłótliwego lub buntowniczego zachowania lub mściwości przez okres co najmniej 6 miesięcy, wyrażony poprzez interakcję z osobą, która nie jest rodzeństwem.
- Zachowanie powoduje znaczne zakłócenia w funkcjonowaniu społecznym, edukacyjnym, zawodowym lub domowym.
- Zachowanie nie jest spowodowane innym problemem zdrowia psychicznego, takim jak zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD).
ODD może mieć różny stopień ważności:
- Łagodny: objawy są wyrażane w określonych kontekstach, na przykład w szkole lub w domu.
- Umiarkowane: objawy są wyrażane w co najmniej dwóch kontekstach.
- Ciężkie: objawy są wyrażone w trzech lub więcej kontekstach.
Aby pomóc im w dokonaniu oceny, psychiatra może wymagać raportów od osób regularnie kontaktujących się z daną osobą.Przeanalizują oni historię medyczną i psychiatryczną danej osoby i mogą zalecić dalsze testy psychiatryczne, jeśli podejrzewają, że inny stan powoduje objawy.
Objawy ODD mogą często pokrywać się z różnymi zaburzeniami, takimi jak ADHD lub zaburzenie dwubiegunowe, które najpierw należy wykluczyć.
Leczenie
Traktowanie ODD jest trudne, ponieważ przyczyny takiego zachowania mogą być złożone.
Każda osoba jest oceniana indywidualnie, a leczenie będzie się różnić w zależności od osoby.
Psychoterapia jest popularną opcją terapeutyczną, ale specyficzny rodzaj psychoterapii zależy od jednostki; podstawowym celem jest pomoc osobie znaleźć nowe sposoby radzenia sobie ze stresem, radzenia sobie z autorytetami i wyrażania emocji.
Inne formy leczenia mogą być zalecane w leczeniu schorzeń podstawowych, które mogą przyczyniać się do wystąpienia objawów. Na przykład terapia rodzinna może być pomocna, jeżeli problematyczne życie domowe wpływa na zaburzenie.
Leki nie są stosowane w leczeniu ODD, ale można je podawać w celu leczenia różnych stanów chorobowych, takich jak ADHD.
Na wynos
ODD często bardzo zakłóca codzienne funkcjonowanie i może mieć poważne konsekwencje, w tym nadużywanie substancji lub więzienie. Jednakże, jeśli zdiagnozowano wystarczająco wcześnie, można z powodzeniem zarządzać ODD.
Ważne jest jednak, aby osoby, które są świadkami agresywnych lub niesfornych zachowań, były ostrożne w oznaczaniu tego jako zaburzenia zachowania.
