Paranoja i schizofrenia: co powinieneś wiedzieć

Osoba, u której występuje schorzenie schizofrenii, może doświadczać urojeń i zjawiska powszechnie znanego jako paranoja.

Te złudzenia mogą rodzić obawy, że inni spiskują przeciwko jednostce. Od czasu do czasu każdy może mieć paranoidalną myśl. W trudnym dniu możemy powiedzieć: „Och, chłopcze, cały świat chce mnie zdobyć!” Ale zdajemy sobie sprawę, że tak nie jest.

Ludzie z paranoją często mają rozległą sieć paranoicznych myśli i pomysłów.

Może to spowodować nieproporcjonalnie długi czas na zastanowienie się, w jaki sposób jednostka może chronić się przed swoimi percepowanymi prześladowcami. Może to prowadzić do problemów w relacjach i w pracy.

Szybkie fakty dotyczące paranoi w schizofrenii

Oto kilka kluczowych punktów dotyczących paranoi w schizofrenii. Więcej szczegółów znajduje się w głównym artykule.

• Ludzie ze schizofrenią często doświadczają zamieszania i strachu i mogą mieć złudzenia, że ​​ktoś spiskuje przeciwko nim.
• Od 2013 r. Podtyp „schizofrenia paranoidalna” nie jest odrębny, ale stanowi część schizofrenii.
• Leki i inne metody leczenia umożliwiają wielu pacjentom radzenie sobie z ich stanem.
• Aby zapobiec nawrotom objawów, zwykle konieczne jest leczenie przez całe życie.

Przegląd

Przegląd: Paranoja i schizofrenia

Przed 2013 rokiem schizofrenia paranoidalna była uznawana za rodzaj schizofrenii, ale w 2013 r. W Diagnostyczno-Statystycznym Podręczniku Zaburzeń Psychicznych piątego wydania (DSM-5) zmieniono klasyfikację paranoi lub złudzeń jako symptom, a nie podtyp.

Podtypy zostały usunięte z kryteriów rozpoznania ze względu na ich „ograniczoną stabilność diagnostyczną, niską niezawodność i słabą ważność”.

Nie były one postrzegane jako stabilne warunki i nie pomagały w diagnozowaniu ani leczeniu stanów związanych ze schizofrenią.

DSM jest publikowany przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne (APA) w celu ujednolicenia diagnozy różnych typów chorób psychicznych.

Objawy

Symptomy i objawy

Schizofrenia jest przewlekłą lub długotrwałą chorobą psychiczną. Wpływa na procesy myślowe danej osoby i sprawia, że ​​trudno jest jasno myśleć.

Wpłynie to na uczucia jednostki i jej zdolność komunikowania się, koncentracji, wykonywania zadań, spania i relowania z innymi.

Może to prowadzić do strachu, zamieszania, myśli i zachowań samobójczych.

Objawy mogą obejmować:

• halucynacje i urojenia
• dezorganizacja myślenia
• brak motywacji
• powolne ruchy
• zmiany w schematach snu
• brak dbałości o higienę
• zmiany w mowie ciała i emocjach
• brak zainteresowania działaniami społecznymi
• niskie libido lub popęd seksualny

Nie każdy z tą chorobą będzie miał wszystkie te objawy.

Objawy często pojawiają się w wieku od 16 do 30 lat.

Osoba ta może zauważyć zmiany we wzorcach snu, emocjach, motywacji, komunikacji i zdolności do jasnego myślenia. Jest to wczesna lub „prodromalna faza” choroby.

Ostry epizod jest cięższy. Mogą pojawić się uczucie paniki, gniewu i depresji. Może to być przerażające dla osoby, która najprawdopodobniej nie spodziewa się, że tak się stanie.

Odpowiednie leczenie i wsparcie mogą pomóc ludziom radzić sobie ze schizofrenią. Leki mogą ustabilizować stan, a wiele osób żyje i pracuje tak, jak by to było bez warunku. Jednakże, jeśli osoba przestaje przyjmować leki, objawy często powracają.

Urojenia są wspólną cechą. Złudzenie jest czymś, co osoba ta uważa za prawdę, nawet jeśli mocne dowody sugerują, że jest fałszywy. Na przykład osoba może wierzyć, że ktoś, kogo zna, planuje im zaszkodzić.

Wraz z urojeniami mogą pojawić się halucynacje słuchowe lub słyszenie rzeczy, których nie ma, i zaburzenia percepcyjne. Czasami pojawiają się halucynacje wzrokowe.

Może to prowadzić do fizycznego i emocjonalnego dystansu, społecznego wycofania, gniewu i lęku. Wiele osób z objawami paranoi będzie się bać i starać się unikać innych.

Niektórzy ludzie wyrażają swoje obawy i frustrację poprzez agresję i przemoc, ale wielu staje się celem przemocy lub wyzysku.

Przyczyny

Przyczyny i czynniki ryzyka

Schizofrenia jest zaburzeniem neuropsychiatrycznym. Dokładne przyczyny są niejasne, ale prawdopodobnie obejmują połączenie czynników genetycznych i czynników środowiskowych.

Objawy mogą wynikać z braku równowagi dopaminy i prawdopodobnie serotoniny, z których oba są neurotransmiterami.

Czynniki ryzyka obejmują:

Genetyka: posiadanie rodzinnej historii schizofrenii zwiększa ryzyko jej rozwoju.

Jeśli nie ma historii rodzinnej, szanse na rozwój schizofrenii są poniżej 1 procenta. Jeśli rodzic miał taki stan, istnieje 10 procent szans na jego rozwój.

Inne czynniki, które mogą się przyczyniać to:

• infekcja wirusowa u matki w czasie ciąży
• niedożywienie przed porodem
• stres, traumę lub wykorzystywanie w dzieciństwie
• problemy podczas dostawy

Stresujące doświadczenia często występują przed rozpoznaniem schizofrenii.

Zanim pojawią się ostre objawy, osoba ta może zacząć odczuwać zły humor, niepokój i brak skupienia. Może to powodować problemy z relacjami.

Czynniki te są często obwiniane za początek schizofrenii, ale może być tak, że wczesne objawy wywołały kryzys.

Trudno stwierdzić, czy schizofrenia powoduje określone stresy, czy też dzieje się tak z ich powodu.

Wiek rodzicielski może być czynnikiem, ponieważ osoby ze schizofrenią częściej rodzą się u starszych rodziców.

Używanie leków wpływających na procesy umysłowe i umysłowe wiązało się ze schizofrenią.

Nie jest jasne, czy jest to przyczyna czy skutek.

Jednym z argumentów jest to, że używanie leków psychoaktywnych może wywoływać objawy u osób podatnych.

Osoby z tym schorzeniem mogą używać marihuany, ponieważ bardziej ją lubią. Niektórzy twierdzą, że pomaga im poradzić sobie z objawami.

diagnoza

Diagnoza

Lekarz zapyta o historię medyczną i rodzinną pacjenta oraz przeprowadzi badanie przedmiotowe.

Testy diagnostyczne mogą obejmować badanie krwi, aby wykluczyć inne potencjalne przyczyny objawów, takie jak dysfunkcja tarczycy, alkohol i zażywanie narkotyków.

Skanowanie obrazowe, takie jak MRI lub tomografia komputerowa może ujawnić uszkodzenia mózgu lub jakiekolwiek nieprawidłowości w strukturze mózgu. Elektroencefalogram (EEG) może ocenić funkcjonowanie mózgu.

Będzie również ocena psychologiczna.

Psychiatra zapyta pacjenta o ich myśli, uczucia i wzorce zachowań oraz o ich objawy, kiedy się pojawią, o nasileniu i ich wpływie na codzienne życie.

Będą próbowali dowiedzieć się, jak często i kiedy wystąpiły epizody, i czy pacjent miał jakiekolwiek myśli o tym, jak zranić siebie lub innych.

Rozmowa z przyjaciółmi i rodziną może być pomocna.

Kryteria diagnostyczne

Aby potwierdzić diagnozę, muszą zostać spełnione określone kryteria określone w DSM-5.

Osoba musi mieć co najmniej dwa z następujących objawów:

1. Urojenia
2. Halucynacje
3. Dezorganizacja mowy
4. Ciężko zdezorganizowane lub katatoniczne zachowanie
5. Objawy negatywne, takie jak płaskość emocjonalna, brak przyjemności w życiu codziennym

Oba symptomy muszą zawierać co najmniej jeden z trzech pierwszych wymienionych: urojenia, halucynacje lub dezorganizacja mowy.

Konieczne są również następujące kryteria:

• dysfunkcja społeczna i zawodowa
• objawy muszą występować przez co najmniej 6 miesięcy
• brak rozpoznania innego zaburzenia nastroju lub nadużywania alkoholu lub narkotyków.

Rozpoznanie może zająć trochę czasu.

leczenie

Leczenie

Schizofrenia i paranoja mogą trwać całe życie, ale leczenie może pomóc złagodzić objawy.

Leczenie należy kontynuować, nawet gdy objawy wydają się ustępować.

Jeśli leczenie ustanie, objawy często pojawiają się ponownie, szczególnie jeśli już powróciły po wcześniejszym zaprzestaniu przyjmowania leków.

Opcje zależą od nasilenia i rodzaju objawów, wieku i innych czynników.

Leki

Leki przeciwpsychotyczne mogą zmniejszyć niepokojące myśli, halucynacje i urojenia. Mogą być podawane w postaci tabletek, płynów lub jako comiesięczny zastrzyk. Mogą wystąpić pewne skutki uboczne.

Inne leki mogą obejmować leki przeciwdepresyjne, leki przeciwlękowe i leki stabilizujące nastrój, w zależności od objawów pacjenta.

Hospitalizacja

Osoba z poważnymi objawami może wymagać hospitalizacji. Może to pomóc zachować bezpieczeństwo, zapewnić odpowiednie odżywianie i stabilizować sen. Częściowa hospitalizacja jest czasami możliwa.

Zgodność lub przestrzeganie zaleceń lekarskich może być trudne dla osób ze schizofrenią. Jeśli przestaną przyjmować leki, objawy mogą powrócić. Hospitalizacja może pomóc ludziom w powrocie na lekarstwa, jednocześnie zapewniając im bezpieczeństwo.

Leczenie psychospołeczne

Psychoterapia, doradztwo oraz trening umiejętności społecznych i zawodowych może pomóc pacjentowi żyć niezależnie i zmniejszyć szansę nawrotów. Wsparcie może obejmować poprawę umiejętności komunikacyjnych, znalezienie pracy i mieszkania oraz dołączenie do grupy wsparcia.

Terapia elektrowstrząsami

Terapia elektrowstrząsami (ECT) polega na wysyłaniu prądu elektrycznego przez mózg w celu wytworzenia kontrolowanych napadów lub drgawek. Uważa się, że atak ten powoduje masowe uwalnianie neurochemiczne w mózgu. Efekty uboczne mogą obejmować utratę pamięci krótkotrwałej. ECT jest skuteczny w leczeniu katatonii, która występuje u niektórych osób ze schizofrenią.

ECT może pomóc pacjentom, którzy nie zareagowali na inne terapie.

Pacjenci często przestają przyjmować leki w ciągu pierwszych 12 miesięcy leczenia, więc konieczne będzie wsparcie przez całe życie.

Opiekunowie i członkowie rodziny mogą pomóc osobie, która ma diagnozę, ucząc się jak najwięcej o schizofrenii i zachęcając pacjenta do przestrzegania planu leczenia.

powikłania

Komplikacje

Jeśli pacjent z paranoidalnymi objawami schizofrenii nie zostanie poddany leczeniu, istnieje poważne ryzyko poważnego zaburzenia zdrowia psychicznego, zdrowia fizycznego, problemów finansowych, behawioralnych i prawnych.

Mogą one wpływać na każdą część życia jednostki.

Możliwe powikłania mogą obejmować:

• depresja
• myśli i zachowania samobójcze
• niedożywienie
• bezrobocie
• bezdomność
• więzienie
• niezdolność do nauki
• będąc ofiarą przestępstwa
• choroby związane z nadużywaniem substancji psychoaktywnych i paleniem tytoniu

Znaczna liczba osób chorych na schizofrenię pali ciężko i regularnie. Niektóre leki mogą kolidować ze składnikami tytoniu i innymi substancjami.

Czym nie jest schizofrenia

Popularnym błędnym przekonaniem jest to, że schizofrenia oznacza „rozszczepioną osobowość”. To nie jest prawda i nie opisuje stanu

Uważa się również, że ludzie ze schizofrenią są agresywni.

Podobnie jak niektórzy ludzie bez schizofrenii popełniają akty przemocy, to samo dotyczy osób ze schizofrenią, ale nie ma nieuniknionego związku. Bardziej narażają się na niebezpieczeństwo niż inni.

Zrozumienie osoby ze schizofrenią może pomóc im znaleźć rozwiązanie i poradzić sobie z różnymi sposobami.